Beni bıraktığın günü hatırlıyormusun?Uykusuz gecelerimde çocuklar gibi bağıra bağıra ağladığımı?İçinde bulunduğum ruh halini biliyor musun?Vicdanınla ilgili sorunların var dimi?İçin şimdi bu yazıyı okurken rahat değil.Kabul etmek zor geliyor dimi hatalarını?
Kaderi ne kadar değiştirdiğinin hala farkında değilsin dimi?Geleceğe dair planlarımı mahfettiğin hakkında en ufak bir bilgin olmadığını biliyor musun?Sırf başkasını tercih etmemin tek suçlusu senin beni terkedeşin olduğunu,onun gözlerinde seni gördüğümü,Sırf sana benzediği için onun olduğumu biliyorsun değil mi?Benimki de soru yani…Nereden bileceksin ki.Sen anca gördüğüne inanırsın.Sana mı inanacağım gördüğüme mi diye sitem dolu birsey demek isterdin sanırım şu an yanında olsam.Keşke bunu diyebilcek kadar yakınımda olsan.Ben de sana madem çok iyi görebiliyorsun benim aşkımı neden göremedin diye sorsam…Neden beni terkettin diye gözünün içine baka baka sorsam…
Her gece "ahh" larımın üstüne "ahh" ekliyorum..
-Ahh keşke yanımda olsan…
-Ahh keşke yanımda olsan…
-Ahh keşke yanımda olsan…
….
Her gece aynı cümle.Ben söylemekten duvarlar dinlemekten bıkmadı.Ama belli ki "biz" olmaktan bıkmışsın.Yoksa neden beni terkedesin ki?
Tabi insan biraz da kendisinde aramalı hatayı.Bu kadar kaptırmamalı birine kendini.Ona bu kadar değer vermemeli.Kendini ondan uzak tutmalı ki kaçan kovalanır masalı gerçek olsun.Ama ben bunu yapamadım.Masalları sevmiyorum cunku.Hepsi mutlu sonla bitiyor.Benimki gibi değil sonları…
Biliyor musun artık sigara içmememi istemiyor dostlarım.Çok içiyormuşsun.Geçen biri nedenini sordu.Söylemedim…Söyleyemedim…Çünkü eğer gülebiliyorsam ve bunun nedeni sensen,ağladığımda bunun suçlusu seni görmek canımı yakıyor benim.Ne yapsan da kızamıyorum yine de sana…
2 kelâm edecek gücü bulamıyorum artık kendimde.Kendi sessizliğimde boğulup gidiyorum arkamda sigara dumanı bırakarak…
Bundan sonra ne şikayet ederim ne de başka bir şey…Zaten yalnızmışız bu hayatta.Hani Can Yücel diyor ya "Çok sevmeyeceksin mesela.O daha az severse kırılırsın" diye…
Şimdi ne sen varsın yanımda ne gölgem.Tek dal sigaramla akrebin hızlı dönmesini beklemekten başka çarem yok…Kim bilir..Belki azrail yanıma gelip benimle geliyor musun diye sorduğunda geride bıraktığım biri için gitmekten vazgeçerim.Ya da herşeyimle tereddüt etmeden çeker giderim.
Kırılan kalbimin dağılan parçalarına güneş vurduğunda aydınlanacaksa yolun eğer,eğil yere birleştir parçalarımı kırık da olsa bir kalbin olsun…
kırılmasın kalpler diye..
Konu: kırmış kalbini((bence mutlaka okuyun...bence çoq doru)) 
Perş. Mart 05, 2009 7:28 pm
